Het was ongeveer een jaar geleden. Ik had recent na jaren weer eens een museumjaarkaart aangeschaft. Mooie gelegenheid om met Henk naar het gemeentemuseum in Den Haag te gaan. We liepen samen naar het prachtige door Berlage ontworpen museum, met een uitgebreide collectie in vele zalen. Ik met mijn museumjaarkaart, Henk met een duur kaartje.
We gingen meteen naar de zaal met de Mondriaans, en volgden onze eigen tour langs de schilderijen. Na ongeveer een half uur kwam Henk naar me toe. “Kom we gaan” zei hij. Ik dacht dat we even in het restaurant zouden gaan zitten. Maar tot mijn verbazing liep Henk naar de garderobe. “We gaan naar de kroeg”.
Achter een drankje in de kroeg vroeg ik Henk of hij dan niet wat meer van al dat prachtigs in het museum had willen zin. Zijn exacte woorden weet ik niet meer, maar het was iets als “Soms moet je niet te veel moois willen zien”.
